13. Filmekimi açılışını sonunda yapabilmenin mutluluğuyla 2014 filmlerini incelemeye festivalde izlediğim filmlerle devam edeceğim. İnceleyeceğim ilk film ise Naomi Kawase’nin Cannes Film Festivali’nde Altın Palmiye için yarışan filmi “Futatsume No Mado / Still the Water / Dingin Sular”.
Kawase’nin kendi filmini başyapıt olarak ilan ederek gözleri üzerine çektiği bir yapım olan “Dingin Sular”, tahmin edildiği gibi ne bir başyapıt ne de başyapıta yakın bir film. Belki de filmin bu kadar eleştirilmesindeki en büyük neden Kawase’nin yaptığı bu gereksiz açıklamadır; çünkü filmin Cannes’dan eli boş döndüğünü düşünürsek seyircinin filmi merak etmesindeki tek neden bu açıklama; fakat bu demek değil ki “Dingin Sular” kötü bir film. Japon filmlerinde çokça rastlanan aile temasının odak alındığı film, ailevi değerlere değinerek aslında oldukça önemli noktalara parmak basıyor. Seyircinin Japon kültürüne hiç olmadığı kadar farklı bir açıdan bakmasını sağlayan film, bu yapısıyla da ilgiyi az da olsa hak ediyor.
Kendi hayatında zorluklar yaşayan birden çok karakterin birbirleriyle olan iletişimini konu alan filmde ağırlık olarak annesi ölüm döşeğinde olan bir kızın ölümle tanışması ve annesine kızgın olan bir çocuğun annesinin değerini anlaması anlatılıyor. Neredeyse tüm karakterlerin geçmişe bağlı yaşadığı hikayede en dikkat çekici nokta ise hayatın bir deniz veya okyanusa benzetilmesi. Nasıl derin suların zeminine erişmek mümkün değilse hayatta merak ettiğimiz her sorunun cevabını bulmanın imkansız olduğunu savunan film, ölüm ve yaşam gibi kavramalar üzerinden seyirciye felsefik ama bir o kadar da basit bir düşünce fırtınasının içine sokuyor. Aşkın ve sevginin hiçbir zaman bitmediğini, zaman geçtikçe sadece şekil değiştirerek sonsuzluğa uzandığını da anlattığın belirtmek gerek. Bunları da çoğunlukla ana karakter Kyoko’nun babası, büyük babası ve kendisi üzerinden anlatmakta.
Filmin en büyük eksiğine gelirsek o da olması gerektiğinde yaklaşık yarım saat daha uzun olması. Rahatlıkla 1 buçuk saate indirgenebilecek filmde yer verilen Japon kültürüne ait sahneler açıkçası bana gereksiz geldi. Ölüm döşeğindeki kişi yapılan danslardan, aile içerisinde söylenen şarkılara kadar daha çok Japon seyirci kitlesinin ilgisini çekebilecek detaylar filmi gereksiz yere uzatmış. Kawase’nin filmini severek yaptığına kuşku yok. Lakin yer verdiği bu tarz sahnelerle bunu görmek de mümkün. Açıkçası bu tarz bir yaklaşımın özellikle böyle ağır tempolu bir filmde ne kadar gerekli olduğu tartışılır. Kuşbakışı deniz çekimleri her ne kadar güzel olsa da gece çekimlerinin oldukça karanlık olduğu filmin ışıklandırmasını pek başarılı bulduğumu söyleyemeceğim. Eğer izlediğim salonda herhangi bir teknik yetersizlik yoksa bu tamamen filmin teknik yetersizliğinden kaynaklanıyordu. Kawase belki bunu filmin karanlık atmosferine katkı sağlaması için yapmış olabilir, çünkü bu karanlık sahnelerde film daha boğucu bir hale geliyor. Eğer değilse de bence biraz daha farklı bir yol izlenebilirdi.
Özetlemek gerekirse; yönetmen Naomi Kawase’nin iddia ettiğinin aksine bir başyapıt olmaktan çok uzak olan “Futatsume No Mado / Still the Water / Dingin Sular”, ağır temposu ve uzun süresine rağmen önemli ailevi temalara değinmesi sebebiyle seyircinin kendinden bir şeyler bulabileceği bir film.
Yönetmen: Naomi Kawase
Senaryo: Naomi Kawase
Oyuncular: Nijirô Murakami, Jun Yoshinaga, Miyuki Matsuda
Orijinal Müzik: Hashiken
Süre: 121 dk.
Ülke: Japonya
NOT: C
Yorumlar