“The Fighter / Dövüşçü” (2010) ile kariyerinde önemli bir filme imza atan yönetmen David O. Russell’ın yeni filmi “Silver Linings Playbook / “Umut Işığım”, Oscar adaylığı bulunan yönetmenin yaptığı belki de en iyi film. Yılın en iyilerinden birinin olmasının yanında ilişki sonrası ve ilişki içerisindeki ruhsal problemlere harika bir şekilde değinen filmde Bradley Cooper ve Jennifer Lawrence’ın kimyası ise inanılmaz. Sıcak atmosferi ve son kalite senaryosuyla gelmiş geçmiş en iyi romantik komedilerden biri olduğunu düşündüğüm filmin En İyi Film, En İyi Yönetmen, En İyi Kadın Oyuncu, En İyi Erkek Oyuncu ve En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu dahil 8 dalda Oscar adaylığı bulunuyor.
Eski eşini başka bir adamla (tarih hocası) basmasından ötürü adamı ölesiye döven ve 8 ay akıl hastanesine kapatılan Pat’in (Cooper) ilaçlarını kullanmak şartıyla ebeveynlerine döndüğü filmde Pat’in en büyük problemi sorunun ondan kaynaklandığını düşünmesidir. Bunun tek sebebi ise karısını deliler gibi sevmesidir. Yaptığı hareketin yanlış, ama bir o kadar da doğal olduğunu düşünemeyen Pat’in tek isteği ise iyileştiğini karısına ispatlamak ve tekrardan bir araya gelmektir. Kısaca hayata olumlu bakmaya çalışan Pat o kadar kördür ki, ilişkisi yüzünden yıprandığını ve aslında ispatlanacak hiçbir şeyin olmadığını görememektedir. Başta annesi olmak üzere futbol tutkunu babası ve arkadaşları tarafından durmadan engellenen Pat’in karısıyla iletişim kurmasını engelleyen en önemli şey ise mahkeme kararıdır. Bir gün arkadaşı Ronnie (John Ortiz) tarafından yemeğe davet edilen Pat’in hayatı Ronnie’nin baldızı Tiffany ile tanışmasıyla ilginç bir dönemece girer. Öte yandan, kocasını kaybettiği için depresyonda olan Tiffany’nin durumu ise Pat’in durumundan çok farklı değildir.
David O. Russell’ın Matthew Quick’ın aynı adlı romanından kaleme aldığı “Umut Işığım”daki en güzel şey kuşkusuz ilişki sonrası depresyonına giren karakterlerin analizleri. Durmadan karısının okulda öğrencilerine okuduğu romanları okuyan Pat’in ailesini ikinci plana atması ve ailesinin yoğun çabasına rağmen sözünü dinlemeyip eski karısına ulaşmanın yollarını araması filmde oldukça güzel yansıtılmış. Çevresindeki güzellikleri göremeyen, geçmişine takılı kalmış Pat’in düğün kasetini bulamaması gibi gereksiz nedenlerden ötürü annesini ve babasını gecenin bir yarısında uyandırdığı sahnelerin düşünülmüş olmasına hayran kaldım. Hatta artık her şeyin patlak verip Pat ile babasının yumruk yumruğa birbirine giriştiği sahneyse inanılmaz. Tabii bu sahnelerin gücünü aldığı şeyin dramdan çok mizah olduğunu da belirtmek isterim; çünkü bu tür olayların dışarı yansıması genel olarak trajikomiktir. Bu arada Tiffany’nin karısına yazdığı mektubu götürmesinin tek yolu Tiffany ile dans partneri olmasından geçtiğini anlayan Pat’in yavaşça gerçek hayata dönmeye başlaması ve ailesinin bunun için uğraşları da yine güzel resmedilmiş unsurlardan. Ayrıca Pat’in düğününde çalan şarkıyı dinlediği zamanlar moralinin ve sinirinin bozulması herhalde herkese tanıdık gelen bir ruh durumu olacaktır.
Tiffany ise kocasını kaybetmenin yarattığı depresyonla iş yerindeki herkesle (kız ve erkek) yatmış ve haliyle iş yerinden kovulmuştur. Aynı Pat gibi ağır ilaçlar kullanan Tiffany, ailesiyle geçinememekte ve yalnız bir hayat geçirmektedir. Pat’in hayatına izinsiz bir şekilde dalması Tiffany’nin belki de uzun süre sonra ilk defa arkadaş edinmesini ve tekrardan sevebileceğini görmesini sağlıyor. Sonuçta kendini dansa veren ve yarışmaya katılmak isteyen Tiffany’nin Pat ile başlayan dans pratikleri ikiliye yepyeni bir hayat sunmakta. Zamanla ailelerine vakit ayırmayı öğrenen ve birlikte vakit geçirmekten zevk alan ikilinin en büyük özelliklerinden biri de aslında birbirlerini tamamlamaları. Buna en güzel örnek ise Tiffany’nin sözlü, Pat’in ise fiziksel bir şekilde parlaması veya Pat’in dansla Tiffany’nin ise futbolla ilgilenmemesi olarak verilebilir. Bu arada Pat ve Tiffany’nin ilaç etkilerini konuştuğu sahneyle oldukça komik bir sahneye imza atan O. Russell, ikilinin dans sahnelerinde de kendini göstermiş.
Hayatın zorluklarını sadece Pat ve Tiffany ile sınırlamayan “Umut Işığım”, Pat’in ailesinin ve arkadaşlarının da sorunlarına ufaktan değiniyor. Emekli maaşıyla sorunları olan Pat’in babasının para kazanabilmek için futbol üzerine bahisler oynadığı filmde sırf takımı yenilmesin diye batıl inançlarını devam ettirdiğini görüyoruz. Pat Sr.’ın maçlarda kavga çıkardığı için stadyuma girememe cezası alması ise cabası. Öte yandan, evliliğinden mutlu gibi görünen Ronnie’nin aslında boğulacak kadar bunaldığını öğrendiğimiz filmde Ronnie’nin zaman zaman kendini garaja kapatıp her şeyi yıktığını anlıyoruz. Bu karakterle ilişki sırasındaki problemlere değinen film, aynı zamanda karakterlerin aslında hiç bir zaman tam mutlu olamadığının altını çiziyor. Ayrıca baba-oğul ilişkisini de güzel bir şekilde işleyen “Umut Işığım”da diğer aile fertleri arasındaki ilişkileri de görmek mümkün. Bu arada türünün diğer örnekleri gibi tahmin edilebilir bir şekilde biten “Umut Işığım”ı değerlendirirken bir romantik komedi olduğunu unutmamak gerektiğini düşünüyorum. Sonuçta türünün en kaliteli örneklerinden -başyapıt- “The Apartment / Apartman” (1960) ve “As Good As It Gets / Benden Bu Kadar” (1997) filmleri de aynı yolu izliyordu ve her biri aynı “Umut Işığım” gibi başarılıydı.
Bir çok yerden En İyi Toplu Performans Ödülü’nü almayı başaran “Umut Işığım”da herkes birbirinden iyi. Yıllar sonra ilk defa bu kadar ciddi bir rolde izlediğimiz Robert De Niro, “Meet the Fockers” filmindeki baba rolünden tamamiyle farklı ve gerçekçi bir baba portresi çiziyor. Öte yandan, karakterine oldukça yakışan ve kariyerinin en iyi performansını veren Bradley Cooper, Pat’in içinde bulunduğu zor koşulları tam anlamıyla yerine getiriyor. Son zamanlarda yıldızı parlayan Jennifer Lawrence’ın da harika bir performans sergilediği filmde Lawrence, Tiffany’nin inişli çıkışlı ruh halini harika bir şekilde beyaz perdeye yansıtmış. Açıkçası yeterince güçlü bulmadığım kadın oyuncu kategorisinde de Lawrence’ın şansını oldukça yüksek görüyorum. Bu arada Chris Tucker’ın şaşırtıcı derecede güzel bir performans sergilediği filmde Pat’in annesini oynayan Jacki Weaver’ın yardımcı kadın oyuncu dalında aldığı Oscar adaylığı ise tartışılır.
Özetlemek gerekirse; sadece David O. Russell’ın değil yılın da en iyi filmlerinden biri olan “Silver Linings Playbook / Umut Işığım”, romantik komedi türünün en iyi örneklerinden biri. Muhteşem gözlemleriyle ilişki problemlerini fazlasıyla gerçekçi bir şekilde işleyen filmde öne çıkan bir diğer özellik ise Bradley Cooper ve Jennifer Lawrence’ın harika performansları.
Oscar Ödülleri
- En İyi Kadın Oyuncu: Jennifer Lawrence
Oscar Adaylıkları
- En İyi Film
- En İyi Yönetmen: David O. Russell
- En İyi Erkek Oyuncu: Bradley Cooper
- En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu: Robert De Niro
- En İyi Yardımcı Kadın Oyuncu: Jacki Weaver
- En İyi Uyarlama Senaryo: David O. Russell
- En İyi Kurgu
Yönetmen: David O. Russell
Senaryo: David O. Russell (senaryo), Matthew Quick (roman)
Oyuncular: Bradley Cooper, Jennifer Lawrence, Robert De Niro, Chris Tucker, Jacki Weaver, John Ortiz
Orijinal Müzik: Danny Elfman
Süre: 122 dk.
Ülke: ABD
NOT: A-
Yorumlar