Eleştiri oklarını Papalık Devleti’nin dini sömüren yönetim şekline çeken “İlahi Komedya”nın son bölümü “Paradiso / Cennet”, Dante’nin “Laiklik” düşüncesini ön plana çıkararak yazarın Tanrı’ya ulaşma yolculuğundaki son kısmı okuyucuyla buluşturuyor. Yazarın kendine hayran bırakan dili ve tanımlamalarını okumaya devam ettiğimiz eserin alt metninde ise sevgi var. Zaten Dante’nin Cennet’in dokuz atmosferinde dolaştığı eserde bu sefer ona eşlik eden kişi de “Araf”ın sonunda ortaya çıkan birici aşkı Beatrice’in ruhu. Tanrı’ya yaklaştıkça Beatrice’e olan aşkı kusursuzluğa erişen yazarın Tanrı’yı ışık olarak resmederek “bilim”i tercih etmesine özellikle dikkat edilmesi gerekiyor. Öte yandan, ağır eleştirileri ve din ile ilgili modern düşünceleri nedeniyle ülkesinden sürülen; ama buna rağmen yazmaya devam eden Dante’nin dini ve politik öğeleri bu kadar kullanmasının nedeni kuşkusuz zamanının İtalya’sından kaynaklanıyor. Bu yüzden, okumanın “Cehennem”e göre daha zorlaştığı eseri okurken “Cehennem”in neden diğer iki bölümden daha iyi ve daha çok okunduğunu olduğunu rahatlıkla anlayabiliyorsunuz. Buna rağmen, yazarın zamanının İtalya’sıyla ilgili verdiği bilgiler gerçekten takdire şayan.
İlahi Komedya: Cennet / Divine Comedy: Paradiso (1320)
Yorumlar