Osman F. Seden’in yazıp yönettiği “Bekçiler Kralı”, 70’li yılların Hollywood polisiyelerinin izinden giden türünün kaliteli örneklerinde biri. Kemal Sunal’ın başrolünde oynadığı film, işine aşırı derecede sağdık saf bir bekçinin halka yardım etmesini anlatıyor. Önemli ülke sorunlarına güzelce değilinen filmde Sunal hoş bir karaktere hayat verirken, filmdeki mizah dozu da gayet iyi ayarlanmış durumda.
Sıradan bir bekçi olmasına rağmen aynı isimli bakanın yeğeni ile karıştırılan Şaban Özgüneş, göreve gelmesiyle beraber herkes tarafından saygı görmeye başlar. Şaban’ın müdahale ettiği ilk şey muhtar olur; çünkü muhtar tavla oynamakta ve halkı umursamamaktadır. Muhtarla işi biten Şaban’ın yeni hedefi ise manav olur. Malları olduğundan daha pahalıya satan manav, halkın iyi niyetini suistimal ederken bir de güzel kazıklamaktadır. Ardından sıra işçilerine para vermeyen fırıncıya gelir; işi gücü bırakıp halkı doyurmak için ekmek yapmaya başlayan Şaban sonunda soluğu içlerinden en adisi olan bakkalda alır. Çünkü bakkal şarap şişelerin içine zeytin yağı, su şişelerine sıvı gaz, pirinç unu kutularına margarin ve çay paketleri içine kuru fasülye koymakta sigaraları da tezgahın altında saklayıp halka satmamaktadır. Yaptığı her hareketle zamanla halkın kahramanı olan Şaban’ın en zorlu engeli ise dereleri zehirli atıklara bulayan fabrikanın patronu olur. Zehirli atıklar yüzünden hayvanları ölen ve çocukları felç kalan halkın yardımına kayıtsız kalmayan Şaban’ın bakanın yeğeni olmadığı öğrenilmesiyle her şey çıkmaza girer.
Filmde en güzel işlenen şey kuşkusuz mevki sahibi birinin tanıdığı olmanın getirdikleri ve tabii ki torpil. Şaban’ın olaya el atmasından sonra manav, bakkal ve fabrika sahibinin soluğu şikayet etmek üzere komiserde alması; fakat bakanın yeğeni olduğunu öğrenmelerinin hemen ardından Şaban’ın her istediğini yapmaları filmde gerçekten komik bir şekilde anlatılmış. Gerçeklerin öğrenilmesinin hemen ardından fabrikatör tarafından mahkemeye verilen Şaban’ın sahte deliller ile tehdit edilmesi ise bozuk sistemi açıklar nitelikte. Tabii fabrikatörün Şaban’ın sevdiği kişilere sahte tanıklık yapması için rüşvet teklif etmesiyle film, paranın toplum üzerindeki etkisine dokunmakta.
Devletin şehrin her köşesine gereken özeni göstermediğinin de altını çizen “Bekçiler Kralı”, bunu Şaban’ın çöp kamyonu kaçırdığı sahneyle mizaha vurmuş. Ama bundan daha önemlisi ise filmin günümüzde de özellikle seçim zamanlarında mevcut olan bazı politik hamlelere değinmesi. Mizahi mahkeme sahneleriyle eğitici bir tablo çizen film, Şaban’ın “Bu zavallı millete bir şeker ver, bin sene duasını al.” sözüyle de vermek istediği mesajı açık ve cesur bir şekilde veriyor.
Filmin eksiği ise Şaban ile Zehra’nın tutmayan kimyası ve sonucunda doğal olarak ortaya çıkan yapay aşk sahneleri. Her ne kadar Şaban’ın Zehra’yı her gördüğünde kendini kabartması komikte olsa ikisinin arasında bir şeylerin eksik olduğu açıkça görülüyor. Ayrıca, Şaban’ın evde otururken patlattığı türkü sahnesinin de biraz gereksiz olduğunu düşünüyorum.
Kemal Sunal’ın başarılı bir performans sergilediği “Bekçiler Kralı”, seyirciye oldukça eğlenceli vakit sunmasının yanında günümüzde bile hala devam eden ülke sorunlarına değinen önemli bir film. Politikanın ne olduğu ve nasıl işlediğini mizahi bir şekilde anlatan film, bazı sahneleriyle gülmekten karın ağrıtıyor.
Yönetmen: Osman F. Seden
Senaryo: Osman F. Seden
Oyuncular: Kemal Sunal, Semra Türel, Reha Yurdakul
Süre: 82 dk.
NOT: B-
Yorumlar