Yılın bir diğer stop-motion tekniği ile çekilmiş animasyonu olan “ParaNorman”, her yaştan izleyici kitlesine bir şey sunabilen küçük çaplı, ama başarılı bir animasyon. Aynı bu yılın en başarılı animasyonlarından biri olan “Frankenweenie” (stop-motion ile çekildi) gibi yaşam ile ölüm temalarına değinen film, yılın en güzel film müziklerinden birine sahip. Karakterleri “Frankenweenie” kadar yaratıcı olamayan filmin konusu da doğal olarak onun kadar derin değil. Buna rağmen yine de seyirciye hoş vakit sunmaya başarıyor. “Coraline” (2009) ile Oscar’a aday olan Laika stüdyolarının yeni filminin seslendirme kadrosunda ise John Goodman ve Casey Affleck’i bulunuyor.
Ana karakteriyle biraz “The Sixth Sense / Altıncı His”i (1999) andıran “ParaNorman”, ölülerle konuşabildiği için insanlar tarafından dışlanan Norman’ın cadının lanetini kaldırma macerasını anlatıyor. Aynı “Coraline” gibi karanlık atmosferin hakim olduğu filmin karakterleri her ne kadar genç de olsa konusu oldukça yetişkin. Ölüler ile yaşayanlar arasında kurulan dünya ile özgün bir senaryoya imza atan filmin eksiği ise bozuk hikaye anlatımından kaynaklanıyor. Ağır ilerleyen temposuyla izleyicinin dikkatini dağıtabilen film en azından son yarım saatine kadar çok akıcı değil. Aynı zamanda karakter tasarımlarının da -Neil hariç- oldukça sıradan olması filmi “Frankenweenie” kadar çekici kılmıyor.
Filmin en güzel tarafı stop-motion tekniğinin harikulade kullanılmış olması. Karakterlerin hareketlerini ve çevresel etkenleri fazlasıyla doğal bir şekilde beyaz perdeye yansıtan filmde özellikle Normon’ın çöp torbasını aldığı sahnedeki torbanın bıraktığı gerçekçilik hissine bayıldım. Filmin müzikleri ise “ParaNorman”ın puanını arttıran başka bir özelliği. Jon Brion’ın harika bestelerinin eşlik ettiği filmde bu müzikler sahnelere derinlik veririrken filmin hikaye anlatımını biraz da olsa topluyor. Bu kullanıma verilebilecek en güzel örnek ise Normon’ın okula giderken ruhlarla selamlaştığı harika açılış sekansı. Öte yandan, Norman’ın cadı ile mücadele ettiği yeşil rengin hakim olduğu son sahneyle oldukça sanatsal sahnelere imza atıldığı filmin hemen ardından gelen ağaçlı sahne de bir o kadar hoş. Ayrıca seslendirme kadrosunun gayet başarılı olduğunu belirtmek gerek. Özellikle Norman’ın amcası Mr. Prenderghast’ı seslendiren John Goodman ve Neil’in abisi Mitch’i seslendiren Casey Affleck karakterlerine çok yakışmış.
Yılın diğer animasyonlarıyla kıyaslayınca “ParaNorman”ın daha olgun konulara değindiğini rahatlıkla söyleyebilirim. Ölülerle konuşabildiği için kendi ailesi dahil herkes tarafından dışlanan Norman karakteri ile farklı olmanın insanlar tarafından genel olarak hor görüldüğü bu düzene ciddi eleştiri yapıyor “ParaNorman”. Ayrıca aslında küçük bir kız olan cadının Norman gibi ölülerle konuşabildiği için yıllar önce mahkeme üyeleri tarafından idam ettirilmesiyle “yargısız infaz”a değinen film, insanların tehlikeli gördüğü şeyleri yok etme hastalığını da gözler önüne seriyor. Farklılık temasıyla “X-Men” serisi (2001-2011) ile benzerlik taşıyan filmde mahkeme üyeleri ise cadının laneti yüzünden zombi olarak dünyaya geri geliyorlar. Hatalarını anlayan ve Norman’dan yardım isteyen üyelerin tek isteği ise huzurlu bir şekilde ölebilmek. Ayrıca, insanların sakince konuşup birbirlerini dinlemek yerine hemen saldırıya geçtiğinin de altını çizen animasyon, insanların onlara zarar vermek istemeyen zombilere karşı saldırdığı sahneyle bunu pekiştiriyor.
Stop-motion tekniğinin harika bir şekilde kullanıldığı “ParaNorman”, ağır aksak ilerleyen hikaye anlatımına rağmen sanatsal sahneleriyle yılın güzel animasyonlarından biri. Değindiği önemli toplumsal sorunlarla her yaştan izleyici kitlesine hitap eden animasyonun müzikleri ise yenilikçi ve etkileyici.
Oscar Adaylıkları
- En İyi Animasyon
Yönetmen: Chris Butler, Sam Fell
Senaryo: Chris Butler
Oyuncular: Kodi Smit-McPhee, Anna Kendrick, Christopher Mintz-Plasse, Casey Affleck, John Goodman
Orijinal Müzik: Jon Brion
Süre: 92 dk.
Ülke: ABD
NOT: C+
Yorumlar