STILL ALICE (2014)

Bu sene Oscar’larda kadın oyuncu dalının oldukça zayıf olduğu bir gerçek. Beş oyunculuk kontenjanı bile doldurmanın zor olduğu böyle bir yarışta metot oyuncu performansı olmaması nedeniyle güçlü bir performansın ödüllendirileceği bir yıl bizi bekliyor. Bu tabii bazı oyuncular için oldukça büyük bir şans niteliğinde çünkü metot oyunculuğu yapmayan oyuncuların başka türlü Oscar alma şansı epey düşük. İşte böyle bir senede Julianne Moore, Alzheimer hastasını oynadığı “Still Alice / Umudunu Yitirme”yle hayatının şansını yakalıyor.

Yılın etkileyici yapımlarından biri olan “Still Alice” Alzheimer’a farkındalık yaratma amacında hedefine başarıyla ulaşan, hastalığın nadir görülen ağır türünü şok edici bir şekilde ekrana yansıtan bir film. Julianne Moore’un tanıdığımız güçlü performanslarından birini verdiği filmin kısıtlı teması doğal olarak filmi klasik bir biyografi filminin ötesine götüremiyor. Ona rağmen seyirciyi depresyona sokacak kadar yoğun bir melankolinin hakim olduğu filmden çıktıktan sonra gerçekten mutlu hissetmeniz mümkün değil. Benim önerim bu filme mümkünse tek başınıza gidin ki başkalarını da depresyona sokmayın.

Alzheimer’ın genetik olarak aktarılan en ağır türünün gelişme evresini etkileyici bir şekilde ekrana aktarıldığı filmde başarılı bir evliliğe sahip olmakla beraber aynı derecede başarılı bir üniversite profesörü olan Alice Howland’ın hastalığı ilerledikçe yaşadığı zorlukları görme şansı buluyoruz. Harika hayatının elindeki en değerli şey olan anılarının elinden teker teker alındığı Alice’in yaşama tutunma çabası gerçekten etkileyici ve üzücü. Zaman ilerledikçe tuvaletin yerini bile unutmaya başlayan karakterin dramı aile fertlerinin unutulmaya başlamasıyla daha şok edici bir hal alıyor. Yönetmen  Richard Glatzer ve Wash Westmoreland’in karakterin içinde bulunduğu psikolojiyi seyirciye ortak ettiği filmi izlerken bunalıma girmemeniz mümkün değil. Her ne kadar hastalığın genetik bir şekilde aktarıldığı çeşidini işlese de herkesin yakalanma ihtimali olduğu hastalığa ancak bu kadar ileri seviye bir çeşidiyle farkındalık yaratabilirdi, ve de film bunu başarılı bir şekilde seyirciye hissettiriyor. Ve bunda Julianne Moore’un katkısı oldukça fazla.

Moore fazlasıyla başarılı bir performans sergilediği gözle görülür bir gerçek. Ama Moore’un kariyerindeki en iyi performansı mı dersek; buna kesinlikle hayır cevabını rahatlıkla verebilirim. Evet, olabildiğince güçlü belki ama Moore’u bu performansıyla yıllardır görüyoruz zaten. Ama şunu da belirtmek gerek. Bu sene kadın oyuncu kategorisi gerçekten çok zayıftı. Belki de Moore’un yıllardır beklediği fırsat bu sene eline geçti ve sonuç tahmin edildiği gibi Oscar heykelciğiyle son buldu. Her ne kadar Marion Cotillard’ın performansına bayılsam da Akademi’nin zevkini göz önünde bulundurduğumuz Oscar’ı Moore’dan başka kimsenin hak etmediğini söyleyebiliriz.

Filmin zayıf noktasına gelirsek; her biyografi ve hastalık temasına sahip filmde olduğu gibi “Umudunu Yitirme” de işlediği temanın sınırlarının ötesine geçemeyerek sadece farkındalık yaratma amaçlı bir film olarak yerinde sekiyor. Evet bu konuda gerçekten başarılı ama bir filmi iyi yapan etkenlerden biri de işlediği temayı geliştirerek insanların beyninde kalıcı bir etki bırakabilmektir ve “Umudunu Yitirme”nin bunu yapabildiğini düşünmüyorum. Alzheimer temalı daha güçlü bir film muhtemelen “Umudunu Yitirme”yi tozlu raflara atacaktır. İşte bu noktada devreye Moore’un aldığı Oscar giriyor. Bu ödül sayesinde film muhtemelen Moore’un ödül aldığı film olarak hatırlanmaya devam edecek. Bu arada filmde Alec Baldwin’i de beğendiğimi belirtmek isterim yalnız Kristen Stewart yine oldukça başarısız. Ben bu kadar yeteneksiz bir oyuncu ne gördüm ne duydum.

Sonuç olarak “Still Alice / Umudunu Yitirme” Alzheimer hastalığının en ağır derecesine sahip bir karakterin yaşadığı zorlukları ekrana gerçekçi bir şekilde yansıtması amacıyla istediği farkındalığı yaratan yılın etkileyici yapımlarından biri. Julianne Moore’un başarılı performansıyla öne çıktığı filmin ele aldığı temayı geliştirememesi ise filmi daha öteye götüremiyor.

Yönetmen: Richard Glatzer, Wash Westmoreland
Senaryo:  Richard Glatzer (senaryo), Lisa Genova (roman)
Oyuncular: Julianne Moore, Alec Baldwin, Kristen Stewart
Orijinal Müzik: Ilan Eshkeri
Görüntü Yönetimi: Denis Lenoir
Kurgu: Nicolas Chaudeurge
Süre: 101 dk.
Ülke: ABD

NOT: B-