Yevgeni Onegin / Eugene Onegin (1833)

Alexander Pushkin’in neden Rus edebiyatının en iyi şairi olduğunu kanıtlayan meşhur eseri “Yevgeni Onegin / Eugene Onegin”, yenilikçi ama zor yapısıyla kendini sadece diğer şiirlerden ayırmakla kalmıyor ayrıca destansı şiirleri andıran “iambos” yapısıyla kendinden önceki Homeros, Virgil ve Ovid gibi şairlerin izin gitmeyi başarıyor. Zamanının meşhur düello sisteminin trajik sonlarını acı bir şekilde okuyucuya sunan Pushkin’in ölümünün de bu şekilde olması gerçekten çok üzücü. Bu yüzden eseri okurken zaman zaman yaşananları yazara uyarlayarak kendi ölümünü kendi ağzından dinliyormuş hissine kapılıyorsunuz. Hakkında çıkan dedikoduları haksız çıkarmak uğruna arkadaşıyla bozuşmak ve düello yapmak zorunda kalan Onegin’in yaşadıkları gittikçe daha trajik bir hal alıyor. Arkadaşını öldürdüğü için vicdan azabı çektikten sonra dedikoduların nedeni Tatyana’ya bu sefer gerçekten aşık olması; fakat karşılık alamaması oldukça etkileyici. Kitabı okurken hikayeden zevk alsam da çeviri konusunda ciddi sorunlar yaşadığımı belirtmeliyim. Aslında şiir türünün en büyük sorunu da buradan kaynaklanıyor. Şiir kalıplarını olduğu gibi çeviriye yansıtabilmek için anlam kaymasına uğrayan cümleler okuyucuya sıkıntılı bir okuma süreci sunuyor. Buna rağmen Pushkin’in ve Rus edebiyatının en önemli eserlerinden biri olması nedeniyle mutlaka okunmayı hak ediyor.