Çifte İhanet ya da Dertli Âşıklar / Double Falsehood or the Distress Lovers (1727)

“Cardenio” gibi Cervantes’in “Don Quijote” başyapıtından esinlenilen bir hikaye olan “Cifte İhanet ya da Dertli Aşıklar / Double Falsehood or the Distress Lovers”, Shakespeare’in John Fletcher’la yazdığı son eser olmakla beraber içlerinden en Shakespeare özelliği taşıyanı. Dostu Henriquez tarafından aldatılıp sevgilisinden olan Julio’nun trajik ama mutlu sonla biten hikayesine odaklanan oyunun sorunlu oyunlardan biri olduğunu söylemek mümkün. Özellikle başlarıyla ağırlıklı olarak Shakespeare’i hissettiğimiz eserde Fletcher’ın devreye girdiği final perdeleri ne yazık ki oyunun epik havasını dağıtıyor. Buna rağmen diğer Fletcher’lı oyunlarla kıyasla hikaye örgüsü daha akıcı ve keyif verici, dili ise daha Shakespeare-vari. Kesinlikle tavsiye ederim.