Fenomen halina gelen akıllı telefon oyunu “Angry Birds / Öfkeli Kuşlar”ın filminin çekileceğini ilk duyduğumda açıkçası karşımıza nasıl bir şey çıkacağını epey merak etmiş hatta beklentilerimi de olabildiğince aşağılarda tutmaya özen göstermiştim. Filmi izledikten sonra şunu söylebilirim ki karşımızda eleştirel politik alt metni ve tatlı mı tatlı karakter çizimleriyle yılın en iyi animasyonlarından biri duruyor.
Öfke problemi olan Kırmızı’nın öfke kontrol sınıfında tanıştığı Bomba ve Chuck’la olan macerasına odaklanan filmde bir gün adayı politikacıları temsil eden domuzlar basar. Bu dünyada kuşlar uçamadığı için onları sözde uçurabileceğini vaat eden domuz kral Leonard, daha birçok sözünde duramayacağı vaatler sunup hediyeler vererek tüm halkı etkisi altına alır. Daha sonra halkı günümüzün yarışma şovları gibi benzer gösterilerle oyalayarak kuşların yumurtalarını çalar. Bunu baştan beri sezen Kırmızı ve arkadaşları ise bu durumu açığa çıkararak domuzlardan yumurtaları almak için onlara savaş açarlar.
Animasyonun politik alt metni göz önünde bulundurulduğunda açıkçası “Angry Birds”in tamamen yetişkin odaklı bir animasyon olduğunu söylemek gerek. Bu yüzden işlenen metnin genç izleyici kitlesine ağır gelme ihtimali bulunmakta. Buna ek olarak Yüce Kartal karakteriyle de animasyon eleştiri oklarını inanç teması üzerine yönelterek kendine hayran bırakıyor. Filmde güce sahip olana körü körüne inanan insanoğlunun kendine gerekli olan gücü her zaman yanlış yerlerde aradığını Kırmızı’nın Yüce Kartal’la konuştuğu ilk sahnede görüyoruz. Hatta film bunu daha da ileri götürerek Kartal’ın Chuch ve Bomba’nın içtiği kutsal suya tuvaletini yaptığını seyirciye gösteriyor. Açıkçası ben böyle bir animasyonda bu kadar etkili eleştiriler beklemiyordum. Öte yandan, isminin aksine filmde hiçbir şeyin öfkeyle hallolamayacağını; sorunların ancak sakin bir şekjilde çözüleceğini Kırmızı’nın sorunlarını ancak sakinleştiğinde çözdüğü sahnelerde görüyoruz ki bence bu da filmin en önemli mesajlarından biri.
Filmin hitap ettiği kesmi filmdeki referanslardan da görmek mümkün. Calvin Klein reklamındaki Justin Bieber’ın domuz olarak resmedildiği reklamdan Kevin Bacon’lı “Hamlet” posterine kadar birçok referansın bulunduğu filmde Stanley Kubrick’in korku başyapıtı “The Shining”teki ikizleri bu sefer domuz olarak görmek gerçekten komikti. Hatta hızıyla öne çıkan Chuck’ın yumurtaları koruyan domuzları etkisiz hale getirdiği sahnenin “X-Men: Days of Future Past / X-Men: Geçmiş Günler Gelecek”teki Quicksilver sahnesine benzediğini söyleyebilirim. Bu arada filmin karakter çizimleri inanılmayacak derecede tatlı olmakla beraber civcivler beni benden aldı.
Sonuç olarak eleştirel politik alt metniyle çocuklardan çok yetişkinlere hitap eden bir animasyon olan “Angry Birds”, başta civcivler olmak üzere muazzam şirin karakter çizimleriyle yılın en iyi animasyonlarından biri. Serinin devam filmlerini şimdiden sabırsızlıkla bekliyorum.
Yönetmen: Clay Kaytis, Fergal Reilly
Senaryo: Jon Vitti
Oyuncular: Jason Sudeikis, Josh Gad, Danny McBride, Bill Hader, Peter Dinklage, Sean Penn
Orijinal Müzik: Heitor Pereira
Süre: 97 dk.
Ülke: ABD
Yorumlar