Shakespeare’in diğer komedyalarından farklı olarak müzikal olarak sahnelenebilecek bir yapıya sahip olan “Aşkın Emeği Boşuna / Love’s Labour’s Lost” eserini “Love’s Labour’s Won” adlı devam oyunu olmaması sebebiyle ne yazık ki hakkıyla değerlendirebilmek mümkün değil. Kral ve üç adamı Biron, Longueville ve Dumaine’in üç yıl boyunca inzivaya çekilmek adına yemin etmesinin ardından Prenses ve üç nedimesine aşık olduğu hikayede karakterlerin birbirleriyle olan çekişmelerini görüyoruz. Birbirlerinden saklamalarına rağmen dört erkeğinde aşık olduğunu öğrendiği oyunda kadınları elde etmek için kılıktan kılığa girerek klasik yanlışlıklar dolu eşleşmelerle kendilerini rezil ediyorlar. Prenses’in babasının ölümünü öğrenmesiyle son bulan eğlencenin ardından ise kadınlar erkeklere yas süresi sebebiyle bir yıl sonraya söz veriyorlar. Kısaca, diğer komedyaların aksine çok da mutlu bir sonla bitmeyen eser yine umut dolu bir şekilde sonlanıyor. Görsel açıdan zengin ve mizah dolu sahnelerle daha çok sahne oyunu olarak önerebileceğim oyunun olay örgüsü ise muhtemelen devamı gelmemesi sebebiyle “Yanılgılar Komedyası”, “Kuru Gürültü” veya “On İkinci Gece” kadar dahice değil. Bu arada oyunu okuduktan sonra 2000 yılındaki aynı adlı Kenneth Branagh film uyarlamasını izlemenizi öneririm.
Yorumlar