2012 yılındaki ilk filmi izledikten sonra bir gram bile ilgimi çekmediğine karar verdiğim ve eldeki materyelin iyi işlenmediğini düşündüğüm serinin ikinci filminin süresini duyduğumda kara kara düşünmeye başlamıştım. Bu kadar başarısız bir ilk filmin ardından açıkçası başarılı bir devam filmi beklememem bu kararı almamda büyük bir etken oldu tabii. Fakat biraz geç de olsa izlediğim serinin ikinci filmi “The Hunger Games: Catching Fire / Açlık Oyunları: Ateşi Yakalamak”, düşüncelerimin hepsinin tamamen yanlış olduğunu bana göstermekle kalmadı, ayrıca serinin ilgimi çekmesini sağladı.
Yönetmenlik koltuğunda bu sefer Francis Lawrence’ın oturduğu filmdeki değişim her karesinden belli oluyor. Başta gereksiz dinamik kamera ve korkunç görüntü yönetimi olmak üzere her şeyin kendini daha profesyonel bir seviyeye yükselttiği filmde hitap ettiği yaş grubu da bunun içinde. Artık önümüzde gençlere hitap etmeye çalışan bir seri yok. Tam tersine tüm yaş gruplarına hitap ederek ulaşmak istediği çevreyi genişletmeye çalışan bir seri var ki bu filmin beğenmemdeki en büyük unsur. Öte yandan, Jo Willems’in önderliğindeki görüntü yönetimi de ilk filmin kat kat önünde. Bu sefer filmi izlerken hiçbir şekilde başınız dönmüyor tam tersine heyecanın doruklarına çıkıyorsunuz. İlk filmde karakterler öldükçe sevinen biri olarak bu filmde empati kurabildim. Tabii bunda filmin hikayesi gereği gerçeleşen Açlık Oyunları’na katılan karakterlerin yaş ortalamasının yüksek olmasının katkısı inanılmaz fazla. Kısaca karşımızda oyunculuk yapmaya çalışan çocuklar yerine Jeffrey Wright ve Jena Malone gibi ne yaptığını bilen oyuncular var. Bir de kadroya eklenen Philip Seymour Hoffman var ki varlığıyla filme renk katıyor.
Lawrence’ın başarılı bir şekilde yönettiği filmin eleştiri odağında bir önceki filmde olduğu gibi tek düzenle yönetim var. Zaman zaman sahnelerin ülkemizde yaşanan olayları andırdığı ve izlerken kendinizi yakın hissebileceğiniz filmde yaratılan distopik dünya gerçekten etkileyici. Bir de üstüne akıcı kurgu da eklenince karşımıza yılın başarılı filmlerinden biri çıkıyor. Buna rağmen Açlık Oyunları’nın 75. Yılı olması sebebiyle yapılan özel kural gibi detayların biraz fazla tasadüfi kaldığını söylemeden edemeyeceğim. Bu da kağıt üstünde aslında aynı filmin yetişkin versiyonunu izliyormuş gibi kalıyor. Ve bu sefer filmin bitiş şekli tam bir devam filmi tarzında.
Kısaca önceki filmde yapılan hatalarından ders almış yılın başarılı filmlerinden biri olan “Açlık Oyunları: Ateşi Yakalamak”, hitap ettiği yaş aralığını genişleterek seriyi bambaşka bir kulvara koymayı başarıyor. Oscar’lı Jennifer Lawrence’in ilk filme oranla rolüne daha çok bağlandığın gözüen filmdeki heyecan ve aksiyon oranı da bir o kadar yerinde.
Yönetmen: Francis Lawrence
Senaryo: Simon Beaufoy, Michael Arndt (senaryo), Suzanne Collins (roman)
Oyuncular: Jennifer Lawrence, Stanley Tucci, Woody Harrelson, Donald Sutherland, Elizabeth Banks, Liam Hemsworth, Lenny Kravitz, Philip Seymour Hoffman, Jeffrey Wright, Jena Malone
Orijinal Müzik: James Newton Howard
Görüntü Yönetimi: Jo Willems
Kurgu: Alan Edward Bell
Süre: 146 dk.
Ülke: ABD
NOT: B
Yorumlar