Yapım yılı bir önceki yıl olmasına rağmen bir sonraki sene seyirci karşısına çıkmış filmlerden her sene oldu gibi bu sene de gizli hazine niteliği taşıyan örneklerine rastlamak mümkün. Hatta bu sene oldukça iyi filmler söz konusu. Geçen sene İngiliz Bağımsız Film Ödülleri’nde senaryo ödülüyle ödüllendirilen “Locke” de bu filmlerin başında geliyor kuşkusuz. Kısa süresi ve zekice yazılmış senaryosuyla kendine hayran bırakmayı başaran film, İngiliz sineması açısından da oldukça hoş bir yere sahip.
Oldukça basit görünen bir hikayenin dört dörtlük bir şekilde kaleme alındığı “Locke”, bir insanın baskı ve zor şartlar altındaki hayatta kalma içgüdüsünü etkileyici bir şekilde seyirciye sunan yılın en özgün işlerinden biri. Tom Hardy’nin tek başına gövde gösterisi yaparak yılın en iyi erkek oyuncu performanslarından birini verdiği filmde yönetmen Steven Knight, hem senarist hem de yönetmen olarak kendini gösteriyor. Teknik açıdan da etkilemesini bilen filmde Tom Hardy’nin şimdiden birkaç eleştirmen birliği tarafından en iyi erkek oyuncu seçildiğini belirtmek gerek.
Yukarıda bahsettiğim gibi filmin konusu aslında çok basit. Kariyerinde oldukça iyi yerlerde, mutlu bir aile babası olan Ivan Locke kariyerinin belki de en önemli gününde aldığı bir telefonla kendini bir anda cehennemde bulur. Ailesini bile bir kenara bırakıp yola çıkmak zorunda kalan Locke, yıllar önce bir iş gezisinde yaşadığı kaçamağın cezasını çekme günü sonunda gelmiştir. Bir yandan patronları tarafından sıkıştırılan, diğer yandan karısına durumu izah etmek zorunda kalan ve aynı zamanda doğum yapacak olan kadının kaprislerine katlanmaya çalışan Locke’un durumu meydan savaşını yöneten bir generalden farklı değildir. Evden çıktığında evi, işi ve ailesi olan karakterin yolculuk sırasında yüzleşmek zorunda kaldığı geçmişi de bizi ilginç bir karakter psikolojisiyle baş başa bırakıyor.
“Locke”un bu kadar başarılı olmasındaki en büyük neden tartışmasız Steven Knight tarafından olabildiğince ustaca bir şekilde kaleme alınmış senaryosundan kaynaklanıyor. Diyalogların hiçbir zaman sırıtmadığı filmde her şey o kadar doğal bir şekilde ilerliyor ki, yaşanan olayları sanki siz yaşıyormuş gibi hissediyorsunuz. Karakterin karısıyla olan diyaloglarından iş arkadaşları arasındaki teknik diyaloglara kadar her şeyin organik bir hava sahip olduğu filmde öne çıkan bir diğer isim ise tabii ki Tom Hardy. Hardy’nin harika aksanıyla ustaca bir performans sergilediği filmde ünlü oyuncu, karakterinin sakinliğini daima korumayı başarabilen “cool” havasıyla babasının hayaletiyle konuşabilecek deli yapısını inanılmaz bir şekilde harmanlayarak kendine hayran bırakıyor. Knight’ın yakın plan çekimleriyle Hardy’nin mimiklerine daha rahat odaklanarak karakterin içinde bulunduğu zorluğa tam anlamıyla ortak olunuyor. Tabii bunda Haris Zambarloukos’ın harika görüntü yönetiminin katkısı çok büyük. Işıklandırmadan dikiz aynası kamera açılarına kadar imza attığı ince detaylarla filmin seviyesini üst düzeylere taşımayı başarıyor.
Odağında ahlak temasını barındıran filmde karakterin içinde bulunduğu çıkmaz insan doğasıyla ilgili bir takım problemi de açığa çıkarıyor. Hatasının sorumlusu olarak yalnızlık ve şarap gibi nedenleri hedef gösterdiği karakterin kendisi gibi büyümesini istemediği yeni doğacak bebeği için yaptığı fedakarlık oldukça düşündürücü. Bir insanın ailesini ve işini kaybetme pahasına böyle bir kararı vermesi doğal olarak akla geçmiş travmaları getirmekte. Zaten Locke’un bir süre sonra arkadaki boş koltukta oturduğunu düşündüğü babasıyla konuşmaya başlaması bir anda her şeyi daha açık hale getiriyor. Locke’un yaptığı veya yapması gereken işlerin/şeylerin sorumluluğunu üstlenmekten çekinmeyen yapısının doğurduğu sonuçla hem yapıcı hem yıkıcı olarak geri dönüyor. Kendisinin de söylediği gibi en ufak bir yanlış dökümün çatlak yaratarak ileride yıkıma yol açacağı bina gibi yaptığı hatanın bir yanlış döküm olduğunu söylemek hiç de yanlış olmaz.
Özetlemek gerekirse; küçük bir film olmasına rağmen büyük oynamasını bilen “Locke”, harika bir şekilde kaleme alınmış senaryosuyla yılın en özgün ve en iyi yapımlarından biri. Geçmişin insan psikolojisindeki yerini etkilediğini hayatının en kötü günlerden birini yaşayan bir aile babası üzerinden anlatan filmde Tom Hardy ise yılın en iyi erkek oyuncu performanslarından birini veriyor. Başarılı görüntü yönetimiyle yılın izlenmesi gereken filmlerinden.
Yönetmen: Steven Knight
Senaryo: Steven Knight
Oyuncular: Tom Hardy
Orijinal Müzik: Dickon Hinchliffe
Görüntü Yönetimi: Haris Zambarloukos
Kurgu: Justine Wright
Süre: 85 dk.
Ülke: Birleşik Krallık
NOT: B+
Yorumlar